(A)normal Sorunsalı

Dikkatleri üstlerine çekmeye çalışmakta çocuktan beterler. Tüm diyeceğim budur.

Her ne kadar insanlık tüm ideallere ve ideolojilere karşı ihanet içinde olsa bile hep arkandayım. Kitabın benimle birlikte sonsuzluğa karışır.

Normal olan biziz..Belkide değilizdir, bilmiyorum. Ama bu toplum için anormaliz. İnsanlar farklılıktan korkarlar, o yüzdendir birbirlerine benzemeleri. En soylusundan, en fakirine kadar batmışlardır cehalete. Ama mutludurlar kendi içlerinde. Sorgusuz, sualsiz, geceleri kafalarını koyduklarında direk uyudukları bir hayatları vardır. Bizse onlar arasından sıyrılıp birbirimizi bulmuş olanlar, dünyaya kazık atma peşindeyizdir. Hep düşünmüşümdür, keşke çocuk kalsaydım. Şimdilerde hatırlanmaya değer güzel bir rüya olsada mutluydum lan. Başta inancım vardı. Başım sıkıştığında kendimi rahatlatabileceğim bir yaratıcım. Şimdi? Yok. Çok uzak bana. Kalbimin kapıları çoktan kapattım giremesin diye. Belki hala nöbet tutuyordur bilmiyorum. Eğer ki yeniden bir hayat verebilseydi bana dünyada onun unuttuğu bir yerde doğmak isterdim. Annem ve babamın yaşadığı aşktan isterdim. 1-2 de çocuk.

Attım ben sıkıntımı içimden.
Özgürlüğün bokunu çıkarayım...

Sevgiler
SexandWine